W niektórych przypadkach u kobiet w ciąży może rozwinąć się stan przedrzucawkowy, zanim ciąża zostanie oficjalnie uznana za ciążę wysokiego ryzyka. Stan ten jest związany z wysokim ciśnieniem krwi i łożyskiem, które są również czynnikami ryzyka. Jest on częstszy u kobiet, które po raz pierwszy zaszły w ciążę. Ciśnienie krwi zwykle wraca do normy po urodzeniu dziecka i usunięciu łożyska. W niektórych przypadkach stan ten może przejść w ataki i spowodować uszkodzenie mózgu. Aby dowiedzieć się więcej zapraszamy do przeczytania tego artykułu.
Zespół HELLP
Chociaż ryzyko związane z zespołem HELLP jest znaczne, większość kobiet w ciąży z tym stanem całkowicie wraca do zdrowia w ciągu dwóch dni po porodzie. Najbardziej korzystne jest opóźnianie porodu tak długo, jak to możliwe, ponieważ dłuższy okres ciąży jest lepszy dla zdrowia noworodka. Noworodek, który urodzi się zanim termin ciąży osiągnie wagę przynajmniej dwóch kilogramów, ma podobne ryzyko zdrowotne. Wcześniactwo może jednak prowadzić do innych komplikacji i zwiększonego ryzyka śmiertelności. Ponadto u noworodków z zespołem HELLP zazwyczaj nie dochodzi do uszkodzenia wątroby ani innych narządów ciała.
Sposób prowadzenia porodu u kobiety z zespołem HELLP zależy od jej wieku, historii położniczej i lokalnych tradycji. Chociaż nie ma zgodności co do tego, jak należy rodzić kobiety z tym stanem, standardem jest wywoływanie porodu przez pochwę. W tym czasie ciśnienie krwi matki będzie musiało być pod ścisłą kontrolą, by zapobiec dalszym komplikacjom. Po ustabilizowaniu stanu matki zostanie podany standardowy kurs CS, a poród odbędzie się 24 godziny później.
Ze względu na zwiększone ryzyko powikłań, kobiety z zespołem HELLP są narażone na kilka komplikacji położniczych. Należą do nich przedwczesny poród, nadciśnienie indukowane ciążą i śmierć noworodka. Na szczęście istnieją metody leczenia zespołu HELLP, takie jak S-nitrozoglutation. Wykazano, że lek ten obniża średnie ciśnienie tętnicze u matki i opór tętnicy macicznej bez wpływu na wskaźniki dopplerowskie płodu.
Lanugo
Lanugo, czyli delikatne, tymczasowe włosy pokrywające skórę płodu, zrzuca się do ósmego miesiąca życia, ale lanugo może być nadal obecne po urodzeniu. Z tego powodu noworodki są często określane jako dzieci duże w stosunku do wieku ciążowego (LGA). Długość ostatniej miesiączki kobiety jest używana do obliczania jej ciąży i terminu porodu. Najdłuższa faza porodu występuje podczas porodu utajonego, kiedy szyjka macicy rozszerza się do około trzech centymetrów i zaczyna się rozciągać.
Słowo lanugo oznacza puszyste lub rozmyte i odnosi się do włosów, które wyrastają na płodzie, gdy jest on w macicy. Zaczynają się pojawiać około piątego miesiąca ciąży i znikają kilka tygodni po urodzeniu dziecka. Choć nie jest to stan niebezpieczny z medycznego punktu widzenia, jeśli się utrzymuje, może być oznaką choroby podstawowej.
Chociaż lanugo jest naturalnym zjawiskiem u niemowląt, jego ponowne pojawienie się w dorosłym życiu jest nienormalne i często jest objawem problemu zdrowotnego. Włoski lanugo i vellus mają podobny wygląd, dlatego ważne jest, by sprawdzać, czy na twoim ciele nie ma delikatnych włosków w miejscach, w których się ich nie spodziewasz. Włoski lanugo u dorosłych prawie zawsze wskazują na anorexia nervosa, poważne zaburzenie odżywiania.
Stan przedrzucawkowy
Chociaż stan przedrzucawkowy może rozwinąć się w dowolnym momencie w drugiej połowie ciąży, zwykle jest diagnozowany po 20 tygodniu ciąży. Charakteryzuje się wysokim ciśnieniem krwi i obecnością białka w moczu. Stopień ciężkości stanu przedrzucawkowego jest bardzo różny u różnych kobiet i może być od łagodnego do ciężkiego. Wpływa on na układ krzepnięcia krwi matki, co powoduje wysokie ryzyko wystąpienia drgawek i przedwczesnego porodu dziecka.
W ciężkich przypadkach stan przedrzucawkowy związany z ciążą może wymagać hospitalizacji. Dziecko może wymagać nagłego porodu przez cesarskie cięcie. Jeśli sytuacja nie jest leczona farmakologicznie, może dojść do śmierci płodu. Ważne jest, by jak najszybciej zgłosić się do lekarza, by ustalić najlepszy sposób leczenia. Wczesne leczenie jest kluczem do tego, by stan przedrzucawkowy nie przerodził się w rzucawkę i nie spowodował dalszych problemów dla matki.
Toksyczność ciąży w stanie rzucawki
Istnieje wiele objawów stanu przedrzucawkowego i rzucawki w ciąży. Główne objawy to podwyższone ciśnienie krwi, mdłości i wymioty oraz ból w prawej górnej części brzucha. U kobiet może też wystąpić białko w moczu, dezorientacja umysłowa i drgawki. Chociaż nie jest znane lekarstwo na stan przedrzucawkowy, może on prowadzić do przedwczesnego porodu.
Toksemia ciążowa to stan charakteryzujący się zatrzymywaniem wody w organizmie, podwyższonym ciśnieniem krwi, białkomoczem i obrzękami. Ogólnie rzecz biorąc, stan ten osiąga poziom stanu przedrzucawkowego w trzecim trymestrze. U pacjentek mogą wystąpić krwotoczne odwarstwienia naczyniówki lub białawe zawały naczyniówki. Kobieta dotknięta tym schorzeniem zazwyczaj całkowicie wraca do zdrowia po porodzie.
W niektórych przypadkach choroba rozwija się po porodzie. Ataki spowodowane rzucawką mogą doprowadzić do uszkodzenia mózgu i śmierci matki i dziecka. Podczas gdy większość przypadków stanu przedrzucawkowego nie przechodzi w rzucawkę, w 2% przypadków dochodzi do wystąpienia drgawek. Jeśli doświadczysz któregoś z tych objawów, powinnaś natychmiast szukać pomocy medycznej.
Aby zapobiec powikłaniom stanu przedrzucawkowego, kobiety w ciąży powinny przyjmować co najmniej 75 miligramów aspiryny dziennie. Jeśli Twój lekarz uzna, że możesz mieć stan przedrzucawkowy, może zalecić Ci codzienne przyjmowanie aspiryny aż do porodu. Lekarz może również zasugerować odpoczynek w łóżku lub wywołać poród, jeśli dziecko rozwija się nieprawidłowo. Leczenie stanu przedrzucawkowego zależy od stopnia zaawansowania choroby i nasilenia objawów. Ciąża ze stanem rzucawkowym wymaga jednak hospitalizacji.
Stan rzucawkowy – wypadnięcie pępowiny
Nagły przypadek położniczy o nazwie rzucawka – wypadnięcie pępowiny ma miejsce wtedy, gdy pępowina zostaje ściśnięta pomiędzy częścią płodową a szyjką macicy. Może to spowodować zmniejszenie dopływu krwi do płodu i prawdopodobnie urodzenie martwego dziecka. Do wypadnięcia pępowiny może też dojść podczas ciąży mnogiej. Jeśli podejrzewasz, że twoja pępowina jest wypadnięta, zadzwoń do swojego lekarza i umów się na pilny poród. Ważne jest, by natychmiast pochylić się do przodu i wykonać badanie miednicy.
W takiej sytuacji lekarz prowadzący może zalecić cesarskie cięcie, by urodzić dziecko. Aby zachować perfuzję pępowinową, musisz postępować zgodnie z zaleceniami swojego lekarza położnika podczas opieki prenatalnej. Powinieneś ułożyć matkę w pozycji kolankowo-klatkowej z uniesionymi biodrami. Staraj się też nie przeć podczas skurczów. Parcie podczas skurczów może wypchnąć płód przez kanał rodny i spowodować wypadnięcie pępowiny.
Kiedy odejdą Ci wody, możesz zauważyć w pochwie wypadnięcie pępowiny. Jeśli poczujesz to uczucie, powinnaś natychmiast zadzwonić do swojego lekarza. Lekarz przeprowadzi badanie miednicy, by potwierdzić, że rzeczywiście doszło do wypadnięcia pępowiny. Ten stan wymaga natychmiastowej pomocy medycznej. Jeśli masz którykolwiek z tych objawów, natychmiast zadzwoń do swojego lekarza, żeby upewnić się, że nie potrzebujesz żadnych dodatkowych badań ani zabiegów.
Stan przedrzucawkowy – wypadnięcie łożyska
Powikłanie ciąży znane jako stan przedrzucawkowy jest związane z wysokim ciśnieniem krwi i chorobami nerek. Może się również rozwinąć, jeśli matka miała już w przeszłości stan przedrzucawkowy lub nosiła kilkoro dzieci. Inne czynniki ryzyka to czynniki genetyczne oraz dieta wysokotłuszczowa i uboga w składniki odżywcze. Ważne jest, by znać oznaki i objawy stanu przedrzucawkowego, by go uniknąć.
Jeśli łożysko jest uszkodzone w czasie ciąży, dopływ krwi do matki i nienarodzonego dziecka może być utrudniony. Uszkodzone łożysko może też wpływać na naczynia krwionośne matki i powodować wysokie ciśnienie krwi oraz białkomocz. Zapłodnione jajo zagnieżdża się w ścianie macicy i wytwarza korzonkowe narośla zwane kosmkami. Te korzonkowe narośla zakotwiczają zarodek w wyściółce macicy. Jeśli tak się stanie, zarodkowi może grozić śmierć płodu.
Podobne Tematy:
