Jeśli jesteś kobietą, pewnie zastanawiałaś się, jaka jest różnica między zakrzepami krwi powstałymi podczas okresu a tymi spowodowanymi ciążą. Jest kilka rzeczy, o których należy pamiętać, wybierając metodę leczenia zakrzepów podczas okresu. Tutaj znajdziesz informacje na temat zakrzepów krwi miesiączkowej i niehormonalnych wkładek wewnątrzmacicznych. Omówimy też objawy, jakich możesz doświadczyć w związku z tymi dolegliwościami.
Zakrzepy krwi menstruacyjnej
Wśród wszystkich problemów zdrowotnych kobiet, zakrzepy krwi menstruacyjnej powinny być jednym z nich. Choć ważne jest, by zrozumieć potencjalne ryzyko, są one zupełnie normalne. Podczas miesiączki skrzepy krwi tworzą się, gdy zwiększa się przepływ krwi i zanika wyściółka macicy. Skrzepy mogą pojawić się w dowolnym momencie cyklu miesiączkowego, ale zazwyczaj są małe i nie zagrażają życiu. Mogą też zmieniać kolor z czerwonego na czarny.
Jeśli cierpisz na zaburzenia krwawienia, powinnaś przedyskutować to z lekarzem prowadzącym przed poczęciem dziecka. Kobiety w ciąży są pięć razy bardziej narażone na powstawanie zakrzepów krwi niż te, które nie są w ciąży. Ryzyko powstania zakrzepów krwi w ciąży jest jeszcze większe po porodzie. Jeśli twoje dziecko urodzi się z zakrzepem krwi, może to zagrażać życiu zarówno matki, jak i dziecka.
Chociaż zakrzepy krwi miesiączkowej są normalną częścią układu rozrodczego, mogą sygnalizować zbliżające się poronienie. Dlatego bardzo ważne jest, by szukać pomocy w leczeniu zakrzepów krwi menstruacyjnej, jeśli stają się one duże. Kobieta powinna skonsultować się z ginekologiem-położnikiem w celu postawienia diagnozy i podjęcia leczenia. Jednak w przypadku jakichkolwiek podejrzanych oznak lub objawów kobieta zawsze powinna zgłosić się do swojego lekarza.
Twój ginekolog-położnik prawdopodobnie wykona USG ciąży lub przeprowadzi rezonans magnetyczny. Oba badania są nieinwazyjne i bezpieczne zarówno dla matki, jak i dziecka. Kobiety mające problemy z krwawieniem powinny częściej poddawać się badaniom prenatalnym, by monitorować ciśnienie krwi i przebieg ciąży. Lekarz zleci badania krwi, aby ustalić, czy istnieje możliwość poronienia lub ciąży pozamacicznej. W przypadku, gdy ciąża nie zostanie przerwana, lekarz wykona D&C, aby usunąć wszelkie pozostałości tkanki ciążowej.
Fibroidy
Pierwszym krokiem kobiety, u której zdiagnozowano włókniaki w ciąży, jest obserwacja objawów i natychmiastowe zasięgnięcie porady lekarskiej. Włókniaki w ciąży nie muszą być leczone, chyba że stają się bolesne, krwawią lub zagrażają przedwczesnym porodem. Jeśli kobieta ma włókniaki w ciąży, lekarz przepisze jej leczenie hormonalne, takie jak antykoncepcja lub hormony uwalniające gonadotropinę (GnRH), które podaje się w zastrzyku. Włókniaki mogą też wymagać cesarskiego cięcia, choć zdarza się to niezwykle rzadko.
Jeśli zauważysz, że masz włókniaki w czasie ciąży, dobrze jest umówić się na wizytę przedporodową u swojego ginekologa-położnika, by lekarz mógł je monitorować. Włókniaki mogą być na tyle duże, że zmienią położenie dziecka w macicy, zwiększając szanse na poronienie lub przedwczesny poród. Powinieneś także umówić się na wizytę przedporodową, aby omówić ryzyko i możliwości.
Główną komplikacją związaną z włókniakami w czasie ciąży jest ból. Ból jest częstym objawem u kobiet z włókniakami, dlatego ważne jest, by używać poduszek grzewczych lub leków przeciwbólowych na receptę, by go uśmierzyć. Ważne jest, by pamiętać, że włókniaki usunięte przed ciążą mogą prowadzić do komplikacji podczas porodu. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy włókniaki zostały usunięte przed poczęciem. Ryzyko cesarskiego cięcia jest większe u kobiet z włókniakami niż u kobiet bez włókniaków.
Istnieją też inne komplikacje związane z włókniakami w czasie ciąży. Na przykład kobiety z dużymi włókniakami są bardziej narażone na ból i krwawienie w czasie ciąży. O ile małe włókniaki nie powodują problemów w czasie ciąży, o tyle duże włókniaki mogą powodować czerwoną degenerację i przerastać swoje ukrwienie. Duże włókniaki mogą też powodować skurcze brzucha, a nawet doprowadzić do przerwania łożyska, czyli stanu, w którym łożysko odrywa się od ściany macicy przed porodem. Powoduje to nie tylko silny ból i dyskomfort dla matki, ale może też uniemożliwić dziecku otrzymanie odpowiedniej ilości tlenu.
Anemia z niedoboru żelaza
Niedokrwistość z niedoboru żelaza może dotknąć każdą kobietę w czasie miesiączki, ale jest szczególnie szkodliwa dla przyszłych matek. Anemia w czasie ciąży może mieć wpływ na wzrost dziecka, termin porodu i powrót do zdrowia. Choć niedokrwistości z niedoboru żelaza zwykle można zapobiec, ważne jest, by przed poczęciem dziecka zapewnić organizmowi odpowiednią ilość składników odżywczych, by zgromadzić ich zapasy. Zbilansowana dieta jest doskonałym sposobem na utrzymanie poziomu żelaza, a także innych składników odżywczych niezbędnych dla rozwijającego się dziecka.
Żelazo jest niezbędne dla zdrowia kobiety, dlatego bardzo ważne jest, by uważnie kontrolować jego poziom podczas miesiączki i w czasie ciąży. Jeśli nie dostarczasz wystarczającej ilości żelaza, możesz doświadczyć zmęczenia, a nawet przedwczesnego porodu. Ciąża i obfite miesiączki to dwie najczęstsze przyczyny anemii, dlatego ważne jest, by regularnie badać krew, by upewnić się, że nie masz anemii w tym okresie.
Chociaż żelazo nie jest łatwo przyswajalne przez wszystkich, dla kobiet w ciąży najlepsze są pokarmy pochodzenia zwierzęcego. Witamina C zwiększa wchłanianie żelaza. Dobrym źródłem żelaza są też płatki śniadaniowe, chleb pełnoziarnisty i truskawki. Aby jak najlepiej wykorzystać żelazo w swojej diecie, spróbuj gotować na żeliwnych patelniach. Pokarmy wzbogacone w żelazo, takie jak otręby owsiane czy kiełki pszenicy, są dobrym źródłem żelaza.
Twój lekarz oceni Twój stan zdrowia i zapyta Cię o Twój styl życia i historię chorób w rodzinie. Po osiągnięciu 28 tygodnia ciąży będziesz miała wykonane badanie krwi w celu sprawdzenia, czy nie masz anemii. Kobiety w ciąży mnogiej powinny mieć wykonane dodatkowe badanie krwi w dwudziestym czwartym tygodniu, aby dać czas na podjęcie leczenia. Więcej informacji znajdziesz na stronie Centers for Disease Control and Prevention lub American Society of Hematology.
Niehormonalne wkładki wewnątrzmaciczne
Jeśli martwią cię zakrzepy podczas miesiączki lub jesteś w ciąży, dostępny jest nowy rodzaj antykoncepcji, który zapobiega ciąży. Niehormonalna wkładka wewnątrzmaciczna jest wykonana z miedzi. Zapobiega ona ciąży przez 3 do 12 lat, ale można ją wcześnie usunąć, jeśli jesteś w ciąży. Z miedzianą wkładką wewnątrzmaciczną wiąże się jednak pewne ryzyko.
Zarówno hormonalne, jak i niehormonalne wkładki wewnątrzmaciczne zawierają niewielkie ilości progestyny i estrogenu. To właśnie te hormony są odpowiedzialne za różnicę w długości życia. Wkładki hormonalne zapobiegają ciąży w około 98% przypadków, natomiast wkładki niehormonalne mogą sprawić, że miesiączki będą cięższe i mniej skurczowe. Te efekty uboczne mogą jednak ustąpić z czasem. Niektóre kobiety donoszą, że po założeniu miedzianej wkładki wewnątrzmacicznej przez kilka lat doświadczają ciężkich miesiączek i nieregularnych krwawień.
Jeśli w przeszłości zdarzały ci się skrzepy podczas miesiączki, możesz rozważyć zastosowanie niehormonalnej wkładki wewnątrzmacicznej. Na przykład Paragard to rodzaj niehormonalnej wkładki wewnątrzmacicznej, która może zapobiegać ciąży nawet przez 10 lat. Wadą tego urządzenia jest to, że może ono powodować wiele problemów, w tym infekcje miednicy, choroby zapalne, niewyjaśnione krwawienia i alergię na miedź. Ponadto ciąża z wkładką Paragard może zagrażać życiu i możesz nie być w stanie ponownie zajść w ciążę. Jeśli zdecydujesz się na usunięcie swojej wkładki, będziesz mogła odzyskać płodność.
Innym minusem niehormonalnych wkładek wewnątrzmacicznych na czas okresu i ciąży jest ryzyko infekcji spowodowanej przedostaniem się bakterii do macicy. W konsekwencji infekcja może być trudna do wyleczenia. Wkładka może też przebić się przez ścianę macicy, co może wymagać operacji, by ją usunąć. Na szczęście zdarza się to rzadko. Większość kobiet nie ma większych problemów z wkładką wewnątrzmaciczną, ale może ona powodować ból i dyskomfort.
Zakrzepy w łożysku
Kobiety w ciąży są w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia zakrzepów krwi, zwłaszcza w drugim trymestrze. Ponieważ rosnące dziecko uciska na naczynia krwionośne w miednicy, nogi kobiety są często ograniczone. Ograniczony ruch po porodzie i odpoczynek w łóżku podczas ciąży również mogą ograniczać przepływ krwi. Ponadto pewne długotrwałe schorzenia mogą zwiększać ryzyko zakrzepów krwi.
W czasie ciąży wysokie ciśnienie krwi zwiększa ryzyko nieprawidłowego krwawienia. Wysokie ciśnienie krwi jest związane z prawie połową wszystkich przypadków przerwania łożyska. Poza tym, że naraża zdrowie matki, używanie substancji w czasie ciąży może również wpływać na krzepnięcie krwi. Może to doprowadzić do sytuacji niebezpiecznej zarówno dla matki, jak i jej nienarodzonego dziecka. Objawy mogą być różne: od krwawienia z pochwy do krwotoku.
Na szczęście większość kobiet cierpiących z powodu zakrzepów łożyskowych podczas miesiączki ma niskie ryzyko wystąpienia komplikacji w czasie ciąży. Krwiaki podkosmówkowe, które są ograniczone do powierzchni łożyska, zazwyczaj nie zwiększają ryzyka powikłań ciąży. Jeśli wystąpi we wczesnym okresie ciąży, skrzep może zniknąć sam lub może zostać wchłonięty przez macicę, gdzie pozostanie nieszkodliwy do czasu narodzin dziecka.
Badanie wykazało, że istnieją cztery wskaźniki PH, które są związane z ryzykiem wystąpienia PTD: mikroskopijny krwotok, zakrzepy krwi naruszające dysk oraz krwawienie w pierwszym trymestrze. Nie były one jednak istotnie związane z ryzykiem wystąpienia PTD. Podczas badania tylko kobiety, u których wystąpiły trzy z tych wskaźników, były w grupie wysokiego ryzyka PTD.
Podobne Tematy:
